wyjechać ostatecznie nikt nie broni
podjąć się rzeczy spędzać sprawy dni
na przetrzymanie wziąć konwencje
nikt nie broni
tłumaczyć się przed sobą dozwolone
wszelkie chwyty przechodzimy wiele rąk
jako instrument gdyby tak wiolonczelą
u Pablo Casalsa zatem i nam wszystkie
stroje przeraźliwy zgrzyt
nikt nie broni
opuścić gubiących się ludzi nie idąc
poza świat nie trzeba pustki ściany
relacji które nie zmieniają jak chcą
nikt nie broni
mamy otwarte konto a trzyma dystans
lecz zarazić się tylko nim sadhu
i rozdać nikt nie broni
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz